dur dünya

da poet'in poetika albümünden güzel bir parça. --- sözler --- Senin savaşında telaşla koşturan bi hiçim ben Affet, çıkmak bilmedim hiç içimden Gökyüzü tanıktı zamanın geriye akışına Affet, hiç bişey gelmedi ki elimden Suçlusu benim Defterlerin arasında yaşayan bi çocuk oldum Öldüm ama hiç yaşlanmadım Geçmişimle geleceğim arasında konakladım Bakışlar uzaklaştı tuhaflaşıp duraksadım Dünya uzaktı rüzgar saçlarına dokununca Küçük bi banktan gökyüzüne bakınca Rüyam uyuya kalmak gamzelerinin koynunda Senin inci mercan, benim giyotin olsun boynumda Biliyorum ki şikayetçisindir benden Başıma dört bin küsür bela dört bi yerden Herşeyi unutup bi gökkuşağına tutunup Kaçmam gerekli bir an evvel benden Dur dünya! Yoruldum bu rüya yaktı yıktı kalbimi Dur dünya! Yoruldum yalnızlık yıktı gitti dengemi İbaret-i tekerrür yaşananlar hala aynı Bıraktığın yerdeyim adımlarım hala aynı Hala hayallerin başrolündesin Vapurlar, rüzgarlar, sokaklar hepsi aynı Bi yanım düşünüyordu bi yanım donukken Bi baktım, yok oldum gittim, yer başımın üstünde Sonra sesizleşti birdenbire saniyeler Bi kaç adım sarhoşluk, çaresizliğe bahaneler Tanıyamadım ilk bakışta kendimi Bu ilk değildi belli ki  Gözlerimde gözlerinin izleri Kaos benim kadar gerçek içimdeki Yaktım içimde, senin için biçimlenen bu şiirleri Rotam ileri fakat gözüm geçmişe bakar Gamzelerinde filizlenen o gülümseme yalan Bugün dünü arar, bugün dünü yakar İstanbul gibiyim bi araya gelmez iki yakam --- sözler ---

da poet'in en güzel şarkısı kendisidir.

--- spoiler --- geçmişimle geleceğim arasında konakladım bakışlar uzaklaştı tuhaflaşıp duraksadım --- spoiler ---

suçlusu benim defterlerin arasında yaşayan bi çocuk oldum öldüm ama hiç yaşlanmadım geçmişimle geleceğim arasında konakladım bakışlar uzaklaştı tuhaflaşıp duraksadım dünya uzaktı rüzgar saçlarına dokununca küçük bi banktan gökyüzüne bakınca rüyam uyuya kalmak gamzelerinin koynunda senin inci mercan, benim giyotin olsun boynumda biliyorum ki şikayetçisindir benden başıma dört bin küsür bela dört bi yerden her şeyi unutup bi gökkuşağına tutunup kaçmam gerekli bir an evvel benden dur dünya! yoruldum bu rüya yaktı yıktı kalbimi, dur dünya! yoruldum yalnızlık yıktı gitti dengemi... edit: net, hala da poet'in en iyi şarkısı benim için. sonbahar falan hikaye.

t: risk bağımlısı albümünde yer alan da poet şarkısı. şu an gezinti yapan bana eşlik ediyor. çünkü bıktım. "bilirim kimse yok, ben ve caddeler başbaşa..." . bu hayatın rezilliğini aşamıyorum. her şeyimiz, herkesimiz, benliğimiz... pamuk ipliğine bağlı. tek telefonla kararabiliyor her şey. bir trafik kazasıyla aynı aileden altı kişi ölebiliyor. ya da ne bileyim bir cinnet anına bakıyor senin kendini kaybetmen. bazen bu hayatı bir bilgisayar oyunu olarak görüyorum. lakin çok yanlış yerde, canımız çok azken ve envanterimiz yok denecek kadar bitikken kazayla save almışız da şimdi hakiki oyunumuza dönemiyoruz gibi gibi... buradan bu hâlde bir şekilde devam etmemiz tek seçenek. sorun ki biz oyun oynamıyoruz, bu bizim hayatımız :d şu kıskacı oyunda yaşasan "sikerim böyle işi." diyip oyunu kapatır, kaydı siler, en kötü ihtimalle oyuna en baştan başlarsın. fakat hayat bize öyle bir seçenek de sunmuyor. direne direne kaybediyoruz. mecaz yok; biri gelip canımı alsın.